Rozdział 117

Kiedy Sinclair i Hugo w końcu wyruszają do kwatery głównej stada, Henry i ja przenosimy się do naszego ulubionego salonu, wracając do układanki, którą zaczęliśmy wspólnie rozwiązywać na początku tego tygodnia. Siedząc naprzeciwko starszego wilka, udaję, że skanuję rozrzucone elementy układanki w poszukiwaniu zapałek, podczas gdy naprawdę ukradkiem zerkam na niego. „Więc co o tym wszystkim myślisz?”

Pytam z ciekawością. „Lydia i Książę?” Henry krzywi się, „Nigdy nie lubiłem tej kobiety. Ale próba argumentowania z upartymi młodymi Alfami przekonanymi, że znaleźli swoją partnerkę, jest jak bicie głową w mur”.

Uśmiecha się do mnie czule. „Wkrótce zobaczysz. Możesz zrobić wszystko, co w twojej mocy, aby spróbować nauczyć swoje szczenięta ważnych lekcji i przygotować je do prawdziwego świata – ale pod koniec dnia musisz pozwolić im popełniać własne błędy – to jedyny sposób, w jaki się uczą”.