Rozdział 429

Pomyślałam sobie, że nie moglibyśmy tak dalej żyć, jeśli się nie rozwiedziemy. Jego miłość była jak róża w szklanej szklarni. Wyglądała na żywą i pełną życia, tak bogatą i kuszącą, ale nie miałam klucza do tej szklarni.

Mogłam usłyszeć o jego miłości tylko z jego słów. Nie czułam zapachu róży, ale wiedziałam, że róże mają kolce. Jeden dotyk i byłabym cała pokryta zadrapaniami.

Nawet gdybym wyrzeźbiła swoje serce tak, by pasowało do jego, nadal nie pasowalibyśmy do siebie. Wiedziałam o tym aż za dobrze.