Rozdział 6 Odwołane zaręczyny (część druga)

Rozdział 6 Odwołane zaręczyny (część druga)

„Ojcze, jak mogłeś to zrobić?” Harper była zszokowana. Wiedziała, że Charles będzie na nią zły, gdy wróci do rezydencji klanu Chu, ale nie spodziewała się, że pozwoli Hailey Chu, swojej najstarszej siostrze, przejąć jej stanowisko cesarskiego lekarza. Obie były jego córkami. Dlaczego musiał być po stronie Hailey?

„Dlaczego nie mogę tego zrobić?” Charles kontynuował chłodno. „Źle się zachowałeś. Nie możesz nikogo obwiniać. Odejdź i zastanów się nad sobą. Nie wolno ci wychodzić z podwórka bez mojego rozkazu!”

"Ojciec..."

"Odpieprz się!"

„Mój Lordzie, Hansen Jun przyszedł cię zobaczyć.” Steward pośpieszył.

„Wprowadź go”. Charles był w szoku i pośpiesznie poprosił służącego, aby zaprosił go do środka. Kiedy rzucił szybkie spojrzenie na Harpera, który wciąż klęczał na podłodze, poczuł niecierpliwość. Niedługo potem wszedł mężczyzna w brokatowej szacie.

"Karol."

„Proszę usiąść, Wasza Wysokość”. Charles gestem wskazał Hansen Jun, aby usiadł. „Co cię tu sprowadza, Wasza Wysokość?”

Hansen Jun sięgnął po herbatę podaną przez służącą i powoli wziął łyk. Następnie skupił wzrok na Harper, która wyglądała żałośnie, klęcząc na podłodze. Zauważając liście herbaty na jej ciele, pomyślał, że wygląda naprawdę żałośnie.

Charles był trochę zawstydzony, ale zanim zdążył cokolwiek powiedzieć, Felicia wtrąciła się: „Co cię tu sprowadza, Wasza Wysokość?”

Harper również chciała zadać to pytanie. I prawie zapomniała, że była zaręczona z Hansenem Junem. Ponieważ byli zaręczeni, Harper poczuła ulgę, że Charles nie mógł jej zabronić wychodzenia z domu w przyszłości. Ale to, co Hansen Jun powiedział później, oszołomiło ją, gasząc maleńką iskierkę nadziei, którą miała. Wtedy dotarło do niej, że to był tylko podstęp przygotowany dla niej przez Sue Wang!

„Jestem tu, żeby odwołać zaręczyny”.

Po tych słowach Harper poczuła zawroty głowy z bezradności. Chociaż go nie lubiła, był tak bezwzględny, że postanowił ją porzucić, gdy przeżywała ciężkie chwile.

„Wasza Wysokość, musi to przemyśleć!” krzyknęła Harper. Bała się, że straci życie w tej rezydencji, jeśli straci narzeczonego.

„Chciałem zerwać zaręczyny dawno temu. Teraz, kiedy zrobiłeś coś tak brutalnego, jak moja żona może być tak okrutną kobietą? Więc osobiście przyszedłem zerwać zaręczyny!” Hansen Jun odpowiedział bez okazywania zainteresowania czy troski. To było tak, jakby to, co powiedział, było czymś nieistotnym. Nie zdawał sobie nawet sprawy, że jego słowa naraziłyby jej życie na niebezpieczeństwo.

„Wasza Wysokość, zaręczyny...” Charles nie wiedział, co robić. Jeśli Hansen Jun odwoła zaręczyny, relacje między ich dwoma klanami zostaną zrujnowane.

„Nie martw się. Właśnie zerwałem zaręczyny z Harper Chu. Moja żona nie powinna być okrutną kobietą, więc chcę zerwać zaręczyny i poślubić Lady Felicię”. Jego czułe oczy były pełne miłości, gdy wpatrywał się w Felicię, która w milczeniu stała obok niego.

Twarz Felicii zrobiła się czerwona jak jabłko. Skromnie opuściła głowę, wydając się nieśmiała. Łatwo było stwierdzić, że od dawna mieli romans . Pierwotny właściciel ciała Harper był zbyt głupi, żeby to dostrzec. Harper pomyślała, że to, co wydarzyło się ostatnimi czasy, było prawdopodobnie pułapką, którą na nią zastawili.

„Okej!” Charles zgodził się bez wahania. Dopóki Hansen Jun był zaręczony z jego córką, nie miało znaczenia, że odwołał zaręczyny z Harper. Co więcej, Charles uważał, że Felicia była najlepszym wyborem dla Hansen Jun. Charles spojrzał wtedy na Harper z obrzydzeniem i wykrzyknął: „Skoro jesteście w sobie zakochani, będziecie dobrą parą. Jak mogę mieć jakiekolwiek obiekcje? Harper, pokaż mi żeton, który dał ci Jego Wysokość i daj go swojej siostrze”.

Harper się roześmiała. Wyjęła żeton bez cienia wahania i rzuciła go na podłogę, jak gdyby wyrzucała śmieci. Hansen Jun zmarszczył brwi i spojrzał na Harper niezadowolony, ale ta nawet na niego nie spojrzała. „Wszyscy mężczyźni są niegodni zaufania, tak samo jak Hansen!” pomyślała Harper ze złością.

„Harper, jak możesz to wyrzucić? A co jeśli to rozbijesz?” Felicia szybko podniosła wisiorek z jadeitu i delikatnie umieściła go w dłoni Hansena Juna.

Złapał delikatną dłoń Felicii i dał jej jadeitowy wisiorek. „To mój symbol, Felicjo”.

„Wasza Wysokość, proszę, zwróć mi mój żeton” – nalegała chłodno Harper. Pomyślała, że skoro jest bezduszny, to na pewno go zostawi. Hansen Jun był człowiekiem o zimnej krwi, więc nie chciała już mieć z nim nic wspólnego.

Słysząc ją, Hansen Jun prychnął i rzucił jadeitowy wisiorek podarowany przez matkę Harper na podłogę, rozbijając go na kawałki. W oczach Harper błysnęła odrobina gniewu, ale udało jej się to dobrze ukryć. W pełni rozumiała, że celem tych ludzi było ją sprowokować. Gdyby spróbowała się bronić, mieliby pretekst, żeby się jej pozbyć. Nikt w tym klanie by jej nie ochronił!

Harper z gracją podniosła kawałki jadeitowego wisiorka i ostrożnie owinęła je chusteczką. „Wychodzę, ojcze” – mruknęła.

„Okej” – powiedział Charles z pogardą, jakby Harper nie była jego córką, ale śmiertelnym wrogiem. Hansen Jun z kolei był zachwycony. Jego usta wygięły się w triumfalnym uśmiechu, gdy zobaczył, jak Harper ją gryzie.

krwawiące usta. Brzydził się jej dominującym zachowaniem, ale teraz, widząc, jak poddaje się innym i znosi cierpienie, czuł się całkiem dobrze.

„Już wychodzę” – powiedział Hansen Jun.

„Uważaj, Wasza Wysokość.”

Charles wstał i podążył wzrokiem za Hansenem Junem.