Bölüm 555
Yeraltı Üssü
Damla. Damla. Damla. Soğuk, esnek olmayan çimentoya çarpan sıvının hafif yankısı, geniş yeraltı labirentinde yankılandı.
Hava boğucu derecede ağırdı, kanın metalik keskinliği ve çürümenin iğrenç kokusuyla doymuştu. Loş ışık, kirle kaplı duvarları zar zor aydınlatıyordu, yüzeyleri işkence hikayeleri anlatan koyu lekelerle kaplıydı. Paslı metal çubuklar kurumuş kızıl lekeler taşıyordu ve uzaktaki acı inlemeleri, kederli hayaletler gibi ürkütücü sessizlikte kıvrılıyordu. İnsan dinlemek için çabalarsa, boğuk çığlıklar baskıcı sessizliği delerek zifiri karanlık koridorun uzak ucundan geliyordu.