Rozdział 543

Próbowała walczyć z napięciem, ale słowa wyszły bez tchu: „To ty, Damien. Nie myl tego i nie pomieszaj”.

Uśmiechnął się z zadowoleniem, widząc, jak na nią działa. Pozwolił, by jego dłoń przesunęła się w górę, by objąć jej policzek, a jego kciuk zakreślił delikatne okręgi na jej skórze. Pochyliła się pod jego dotykiem, czując, jak mięknie pod jego dłonią. „Przynajmniej przyznaję się do tego” – powiedział, jego głos był cichym mruczeniem przy jej uchu, gdy złożył szybki pocałunek tuż pod nim.

Przesunęła się na łóżku, jej ręka przypadkowo musnęła jego. Zanim zdążyła ją odsunąć, złapał ją, delikatnie trzymając jej palce. Nie chcąc dać jej szansy na odsunięcie jej, szybko ją złapał, puszczając jej policzek i przenosząc ciężar na drugie ramię.