Rozdział 579

Kiedy jednak wchodzę do pokoju, jestem trochę zaskoczony, widząc, że w salonie nikogo nie ma – stoi tam tylko mały przykryty talerzyk, który najwyraźniej na mnie czeka.

„Tutaj!” woła Rafe, a ja odwracam głowę, by zobaczyć, jak siedzi na łóżku z Jacksonem naprzeciwko, z rozłożonymi między nimi stosami papierów. Moja twarz rozświetla się uśmiechem, gdy widzę, jak ciężko pracują. Oczy Jacksona natychmiast przesuwają się po mnie, oceniając, upewniając się, że wszystko w porządku – zawsze jego priorytet. Ale w dół więzi czuję ciepły przypływ miłości, uczucia i szczęścia, które natychmiast odwzajemniam.

„Cześć!” mówię, podskakując do nich. „Co ty...”