Rozdział 391

„Wynoś się”, warczy mój ojciec, robiąc jeden groźny krok w stronę delegacji Atalaxian. W każdym elemencie mojego ojca kryje się niebezpieczeństwo, a nawet nasi ludzie odsuwają się na jego widok. Tato – on naprawdę jest wcielonym wilkiem, gotowym przeskoczyć przez pokój i zniszczyć tego człowieka, który tak swobodnie groził nam podbojem.

„Z przyjemnością” – mruczy Gibson, lekko wzruszając ramionami. Wszyscy Atalaxianie jak jeden mąż odwracają się w stronę drzwi, zatrzymując się przed rozpoczęciem marszu. I uświadamiam sobie, tak jak wczoraj wieczorem, że wszystko to jest wyćwiczone.

Że oni... oni prawdopodobnie nigdy nie przybyli do Moon Valley z zamiarem prowadzenia rozmów pokojowych.