Rozdział 311

Kiwam głową, teraz to łapię, rozplatam palce zza jego szyi i zaczynam je znowu przeczesywać jego włosy, bardziej mi się podoba Jackson niż wcześniej, co... coś mówi. Ma jednak rację - nie ma niektórych z najbardziej irytujących i obrzydliwych nawyków męskości naszej kultury. Po prostu nigdy się ich nie nauczył.

„Nie chcę, żebyś myślał, że to odrzucam” – mruczy Jackson, unosząc dłoń, by delikatnie pogłaskać mnie po policzku. „Szanuję to, że jesteś osobą publiczną – i jestem z ciebie dumny. Myślę, że traktujesz to poważnie, a ja... podoba mi się to. Więc jeśli to cię boli i jesteś z tego powodu wściekły, to ja też jestem wściekły. Ale... jeśli martwisz się, że mnie to rani?”

Jackson tylko wzrusza ramionami, jakby takie gówno w ogóle nie miało dla niego znaczenia.