Rozdział 120

Czas spędzony w Akademii przynosi nam zgrabne małe wzory, a Rafe, Jesse i ja wdzięcznie się w nie wpadamy. Bo życie? Jest zajęte. Każdego ranka Jesse wstaje wcześnie, każąc mi iść z nim na bieg, zanim jeszcze pójdziemy na śniadanie. Bardziej cieszyłabym się tymi chwilami z moim ulubionym kuzynem, gdybym nie była tak cholernie zmęczona każdego dnia.

„ Czy możemy dostać ekspres do kawy w apartamencie?”, dyszę, a mój oddech tworzy małe obłoczki w wilgotnym i mglistym powietrzu. „Nie mogę biegać bez pomocy kofeiny”.

„ No dalej, Scrimpy!” – śmieje się Jesse, przyspieszając i uderzając mnie w ramię, gdy wysuwa się do przodu, zmuszając mnie do nadążania. „Niech twoja radość życia obudzi cię rano! Nie kofeina!”