Rozdział 2

Ciepły oddech Liama łaskotał ucho Lucy, powodując, że jej uszy zrobiły się czerwone. Jej usta, przeciwnie, zbladły z powodu bólu spowodowanego siniakiem na brzuchu.

Jednak przy zgaszonym świetle Liam nie mógł dostrzec siniaka. Lucy podniosła głowę i pocałowała go w jabłko Adama. Oddech Liama był nierówny, a jego spojrzenie stało się znacznie głębsze. Pochylił się, by ugryźć ją w szyję. Nagle usłyszał, jak swobodnie mówi: „Myślę, że dzisiaj powinnam dostać okres owulacji”.

Liam zamarł, a pożądanie w jego oczach natychmiast się rozproszyło. Wyglądał na rozczarowanego i brzmiał trochę wściekle. „Czy to wszystko, o czym myślisz?”

Lucy spojrzała w sufit, czując, że jej uszy robią się chłodne. „Twoja mama chce, żebyśmy mieli dziecko. Nie mogę tego zrobić sama. W przeciwnym razie mogłabym rozważyć sztuczne zapłodnienie. Czy to w porządku?”

Liam ją wyśmiał. „Czy ona cię do tego zmusiła, czy po prostu boisz się utraty tytułu pani Kane, więc chcesz mieć kartę przetargową?”

Serce Lucy ścisnęło się, ale nie pokazała tego na twarzy. Lekko się zaśmiała i odpowiedziała: „Cóż, tak, obawiam się, że możesz mnie już nie chcieć i chciałabym utrzymać z tobą kontakt”.

Kiedy Liam zapinał koszulę, rzucił jej zirytowane spojrzenie. „Nie zawracaj sobie głowy takim planem. Nie chcę dziecka”.

Uśmiech Lucy zgasł. Gdy miał już wychodzić, zawołała do niego: „Liam Kane, czy ty w ogóle nie chcesz dziecka, czy po prostu nie chcesz go mieć ze mną?”

Liam zatrzymał się na chwilę. „Czy jest jakaś różnica?” powiedział chłodno.

Lucy zacisnęła mocno dłonie. „Jeśli nie ma różnicy, to jaki sens ma to małżeństwo? Weźmy rozwód!”

„Jak sobie chcesz!” mruknął Liam, po czym wyszedł i zatrzasnął za sobą drzwi.

Gdy Lucy weszła do pokoju, jej oczy napełniły się łzami. Złapała poduszkę i z frustracją rzuciła nią w drzwi.

Następnego dnia Liam wrócił z porannego biegania i usiadł przy stole w jadalni, aby przeczytać pocztę. Śniadanie podano wcześniej, ale nie wykazywał zainteresowania jedzeniem.

Isabella, gospodyni, zapytała: „Panie Kane, czy chciałby pan, abym podgrzała panu śniadanie?”

Liam spojrzał na zegarek, zmarszczył brwi i odpowiedział: „Zawołaj ją na śniadanie”.

Isabella poszła na górę. Niedługo potem zbiegła w pośpiechu na dół: „Panie Kane, pani Kane odeszła i zostawiła... to”.

„Co?” Liam przyjął dokumenty od Isabelli, a słowa „Ugoda rozwodowa” natychmiast przykuły jego uwagę. Gdy czytał treść, jego wyraz twarzy stał się ponury. Nie mógł powstrzymać się od kpiny z próby Lucy, by uzyskać równy podział nieruchomości, samochodów i akcji. „Ona ma tupet!”

Kiedy Liam natknął się na powód rozwodu podany na jednej ze stron, nie mógł się już śmiać. Było tam napisane tylko jedno zdanie: „Z powodu niepłodności partnera i braku zaangażowania w normalny styl życia pary, związek zostaje zerwany”.

Z ponurym wyrazem twarzy Liam wyciągnął telefon komórkowy, aby zadzwonić do Lucy.

„Halo?” Zimny ton Lucy dobiegł z telefonu. Brzmiało to dla niego dość odrażająco.

Zapytał przez zaciśnięte zęby: „Co to ma znaczyć?”

„Dokładnie to, co jest napisane” – powiedziała Lucy swobodnie. „Daj mi znać, kiedy skończysz podpisywać. Po tym wszystkim nie będziemy mieć ze sobą nic wspólnego”.

Żyły na czole Liama nabrzmiały. „Pytam, dlaczego chcesz rozwodu!”

Lucy milczała przez chwilę, zanim odpowiedziała: „Myślisz, że to normalne, że tak się zachowujemy? Liam, jest coś, co chciałam ci powiedzieć od jakiegoś czasu. Powinieneś kiedyś pójść do lekarza. Twoja matka przepisuje mi mnóstwo ziołowych lekarstw każdego dnia. Po co mam je pić? Ten, który ma problem, to ty”.

„Lucy Jewell! Ty-”

Nie dając mu szansy na dokończenie zdania, Lucy odłożyła słuchawkę.

Wyraz twarzy Liama był poważny. Isabella była tak przerażona, że nie odważyła się wydać z siebie żadnego dźwięku. Zastanawiała się: „Pani Kane była kiedyś posłuszna i łagodna. Dlaczego nagle chciałaby rozwodu? I co takiego powiedziała, że tak rozgniewała pana Kane'a?”

Lucy z kolei poczuła ulgę po wygłoszeniu swojej opinii. Zdała sobie sprawę, jak bardzo tłumiła się w rodzinie Kane przez lata.

Ale to poczucie ulgi nie trwało długo. Później tej nocy ktoś zapukał do jej drzwi, a kierownik hotelu subtelnie zasugerował, że nie może już dłużej przebywać w luksusowym apartamencie. Apartament, w którym mieszkała, był zarezerwowany wyłącznie dla członków rodziny Kane, a teraz, gdy nie była już panią Kane, nie miała prawa z niego korzystać.

Lucy była bez słowa.

Menedżer, próbując być wyrozumiałym, powiedział: „Nie ma problemu, problem polega na tym, że twoja karta do pokoju nie będzie już działać. Ale możesz kontynuować swój pobyt, płacąc bezpośrednio. Chętnie skorzystamy z tej opcji. Czy chciałabyś przedłużyć swój pobyt, proszę pani?” W świecie biznesu odmawianie pieniędzy nie było czymś, co się robiło.

Lucy zacisnęła usta, myśląc, że Liam celowo szuka zemsty. Zablokował jej kartę zaraz po ich porannej rozmowie telefonicznej. Pomyślała: „Jaki mściwy facet! Nie mogę uwierzyć, że kiedyś go lubiłam”.

„Zapłacę bezpośrednio” – odpowiedziała Lucy.

„W porządku, jak długo zostaniesz?” zapytał menadżer. „Na miesiąc” odpowiedziała Lucy.

„Jasne, to będzie łącznie 1,16 miliona. Jeśli wyjedziesz przed upływem pełnych 30 dni, za pozostałe dni zostanie naliczona opłata za anulowanie w wysokości 30 procent. Reszta opłat zostanie przesłana na Twoje konto bankowe podczas wymeldowania. Teraz zejdź na dół, aby uregulować opłaty za pokój. Dziękujemy za współpracę”.

Po raz kolejny Lucy zaniemówiła.

Lucy przeczesała palcami włosy i obdarzyła ją hipnotyzującym uśmiechem. „Przepraszam, czy możesz powtórzyć pierwsze pytanie?

Menedżer był zaskoczony jej uśmiechem. Kiedy Lucy się nie uśmiechała, wydawała się zimna, ale kiedy się uśmiechała, jej uroda była urzekająca.

Otrząsnąwszy się z oszołomienia, kierownik zapytał: „Czy chciałaby pani przedłużyć swój pobyt?”

Z lekko powściągliwym uśmiechem Lucy odpowiedziała: „Dzięki, ale nie ma potrzeby. Sprawdzę, proszę”.

Menadżerowi zabrakło słów.

Mogła zmienić pokój na tańszy i nadal płacić kilkadziesiąt tysięcy miesięcznie. Jednak po dalszym namyśle zdecydowała, że lepiej będzie odpuścić. Ponieważ Liam już zablokował jej kartę do pokoju, istniało duże prawdopodobieństwo, że zablokuje również jej kartę kredytową.

Roszczenie Lucy o równy udział w nieruchomości było motywowane złośliwością. Ponieważ nie przyczyniała się finansowo do nieruchomości przed ich ślubem, nierealistyczne było oczekiwanie, że będzie miała jakiekolwiek prawo własności do nich. Co więcej, nie miała pojęcia o dokładnej wartości nieruchomości nabytej w trakcie ich małżeństwa. Dobrze wiedziała, że otrzymanie równego udziału jest wysoce nieprawdopodobne.

Mimo nadziei, że Liam doceni wysiłek, jaki włożyła w ich trzyletni związek i zaoferuje jej znaczną kwotę, uznała możliwość, że zostawi ją z niczym. Niemniej jednak uznała potrzebę zaplanowania swojej przyszłości, ponieważ przejście od ekstrawagancji do oszczędności wiązało się z wyzwaniami.