Rozdział 2 Zwodnicze cienie i niewidzialna mądrość

Ból był głęboko wyryty w oczach Chloe. Nie potrafiła pływać i była pod wodą dłużej niż Keira. Ponieważ dopiero się obudziła, bez względu na to, jak bardzo była zła, nie potrafiła zebrać sił, by dać upust emocjom. „Jesteś naprawdę godna pogardy” – powiedziała do Keiry. Keira parsknęła śmiechem i odpowiedziała: „Ale gdybym tego nie zrobiła, nigdy nie zrozumiałabyś, co znaczy poświęcać się dla innych, prawda? To ty nie zostawiłaś Lance'a Olsona w spokoju!”

„Keira, wszyscy wiedzą, że Lance jest moim narzeczonym! Myślisz, że wszyscy są głupcami?” zapytała Chloe. Keira roześmiała się i zatoczyła ze śmiechu. „Nawet teraz, czy nie uważasz, że wszyscy rzeczywiście udają głupców?” Chloe była bez słowa i tylko rzuciła jej zimne spojrzenie. Keira miała rację, wszyscy rzeczywiście zachowywali się jak banda głupców! Nadal jej bezwarunkowo wierzyli, pomimo jej brudnych sztuczek. W tym sama Chloe.

„Co? Nadal nie jesteś przekonana?” Nagle twarz Keiry się zmieniła. Spojrzała bezradnie na Chloe i wyciągnęła rękę, by złapać Chloe za ramię. „Chloe, to wszystko moja wina”. Wyczuwając jej zbliżanie się i nagłą zmianę wyrazu twarzy, Chloe poczuła absolutną odrazę. Szybko podniosła rękę, by zablokować dotyk Keiry, ale Keira potknęła się i upuściła termos. Uderzył o ziemię z hukiem, a woda rozprysła się wszędzie. „Ach! Boli!” krzyknęła Keira.

„Chloe, co robisz?” Nagle z tyłu rozległ się surowy głos. Chloe odwróciła się, a postać przy drzwiach pędziła w ich stronę. Zobaczyła tylko bezlitosne oczy Lance'a, zanim ją odepchnął. Chloe, już słaba, została przyciśnięta do barierki, a ból przeszył jej talię. Jej twarz stała się jeszcze bledsza, a ona mocno chwyciła się barierki za sobą, aby się uspokoić. Przyglądała się scenie przed sobą, czując się niesamowicie głupio. Wiedziała, że Keira użyje wszelkich niezbędnych środków, a mimo to wciąż nabierała się na jej sztuczki! Wiedziała również, że Lance nie jest głupcem, ale on...

„Lance, to tak bardzo boli” powiedziała Keira. Lance wstał na jej słowa, wyglądając na jeszcze bardziej złamanego. „Trzymaj się. Zabiorę cię do lekarza” powiedział, schylając się, aby podnieść Keirę. Spojrzał na Chloe, która chłodno przyglądała się z boku i powiedział surowo: „Najpierw wróć do swojego pokoju. Przyjdę cię odwiedzić później!” Chloe prychnęła, jej oczy były pełne sarkazmu.

Po tym, jak Lance odszedł z Keirą, Chloe wydała zimny śmiech. Pod pobliskim drzewem starsza pani na wózku inwalidzkim cicho obserwowała scenę. „Hannah, widziałaś, co się właśnie wydarzyło?” Starsza pani przemówiła, jej oczy były przenikliwe, gdy patrzyła na Chloe w oddali. Kobieta obok niej, która wydawała się być po pięćdziesiątce, z szacunkiem zapytała: „Widziałaś to wyraźnie, pani?”

„Hmph, ta dziewczyna, używa takich głupich i nikczemnych sztuczek” – prychnęła staruszka, mówiąc ze złością. „Ale czy to nie dowodzi, że ta druga dziewczyna jest jeszcze głupsza? Ona nie potrafi nawet poradzić sobie z tak prostymi i prymitywnymi sztuczkami?” – powiedziała druga pani. Staruszka pokręciła głową, a w jej oczach zabłysła mądrość. „Hannah, źle to zrozumiałaś”.

„Proszę mnie oświecić” – powiedziała druga pani.

„Ta druga dziewczyna jest zbyt uczciwa. Jest niechętna i obrzydzona robieniem czegokolwiek poza swoją moralnością i wbrew ludzkiej etyce! Więc nie może sobie wyobrazić, że są na tym świecie ludzie, którzy zrobiliby takie rzeczy” – powiedziała starsza pani. Hannah skinęła głową i powiedziała: „Rozumiem”.

Starsza pani przez chwilę patrzyła na Chloe, mówiąc: „Jednakże są pewne problemy”. Zatrzymała się, po czym kontynuowała: „Jej temperament i natura są dobre. Zawołaj ją, chcę się jej przyjrzeć bliżej”. Służąca Hannah była nieco niepewna: „Ale proszę pani, twój wnuk wkrótce przyjdzie. Jeśli zobaczy tu obcego...”

„Co on może mi zrobić?” – nadąsała się staruszka, mówiąc surowo, a jej głos był pełen uczucia do wnuka. Hannah uśmiechnęła się i powiedziała: „Dobrze, zaraz ją zawołam”. Właśnie wtedy furtka między dwoma drzewami obok nich wydała kilka dźwięków.