Rozdział 1411

Do kolacji pozostało jeszcze trochę czasu. W ogrodzie za sypialniami królowa Julia była ubrana w ekskluzywną białą aksamitną suknię, ozdobioną ręcznie haftowanym kwiatem jaśminu, który wyglądał tak realistycznie, że można by pomyśleć, że mógłby odlecieć. Królowa Julia miała delikatną skórę, która zaczynała wykazywać oznaki starzenia. Jej długie włosy, białe jak śnieg i bez żadnej skazy, były związane z tyłu głowy. Zapadnięte oczy sprawiały, że wyglądały głęboko i kusząco. Mimo to nie dało się ukryć jej mądrości i mocy. Emanowała spokojną i elegancką aurą typową dla dojrzałej kobiety. Stała tam, symbol spokoju w upływającym czasie. Ale pod jej spokojnym wyglądem zewnętrznym kryło się ukryte poczucie szlachetności i dominacji. Wszystko to wydawało się dziwnie znajome. Stara służąca, Lea, próbowała narzucić królowej płaszcz, ale miała z tym problem. Królowa Julia odebrała jej płaszcz i sama narzuciła go sobie na ramiona. Spojrzała przez duże szklane okno przed sobą i przywołała na usta delikatny uśmiech, jej oczy były łagodne i czułe. „Lea, powinnaś iść spać”. Stojąc u jej boku, Lea odpowiedziała z szacunkiem:

Do kolacji pozostało jeszcze trochę czasu. W ogrodzie za sypialnią królowa Julia była ubrana w ekskluzywną białą aksamitną suknię, ozdobioną ręcznie haftowanym kwiatem jaśminu, który wyglądał tak realistycznie, że można by pomyśleć, że może odlecieć. Królowa Julia miała delikatną skórę, która zaczynała wykazywać oznaki wieku. Jej długie włosy, białe jak śnieg i bez żadnej skazy, były związane z tyłu głowy. Zapadnięte oczy sprawiały, że wyglądały głęboko i kusząco. Mimo to nie dało się ukryć jej mądrości i mocy. Emanowała spokojną i elegancką aurą typową dla dojrzałej kobiety. Stała tam, symbol spokoju w upływającym czasie. Ale pod jej spokojnym wyglądem zewnętrznym kryło się ukryte poczucie szlachetności i dominacji. Wszystko to wydawało się dziwnie znajome. Stara służąca, Lea, próbowała narzucić królowej płaszcz, ale miała z tym problem. Królowa Julia wzięła od niej płaszcz i sama narzuciła go sobie na ramiona. Spojrzała przez duże szklane okno przed sobą i przywołała na usta delikatny uśmiech, jej oczy były łagodne i czułe. „Lea, powinnaś przejść na emeryturę”. Stojąc u jej boku, Lea odpowiedziała z szacunkiem:

„Obiecałam służyć ci przez całe życie”. Królowa Julia zachichotała, patrząc na diamentowe bransolety w swojej dłoni, mrucząc: