Rozdział 1401

„Jak wyglądam?” Ava spojrzała na swoją młodą córkę i kiwnęła głową z zadowoleniem. „Absolutnie oszałamiająco, oczywiście. Spójrzcie na siebie, jesteście moimi córeczkami. Nie martwcie się, wy dwie będziecie pięknościami balu”. Barbara i Becky, po każdej stronie Avy, z wdzięcznością się do niej uśmiechnęły. „Nie będziemy tam najładniejsze. Najpiękniejszą kobietą na bankiecie z pewnością będziesz ty, mamo”. Ava parsknęła śmiechem. „Wy, dziewczyny, naprawdę umiecie słodko mówić”. Wszystkie roześmiały się beztrosko. Po chwili uśmiech Becky zbladł i zapytała ponuro:

„Tata będzie tam z wami na bankiecie państwowym, prawda?” Uśmiech Avy również zniknął, a błysk bólu przemknął przez jej oczy. Becky zdała sobie sprawę ze swojego błędu, ale to tylko podsyciło jej urazę. „Tata jest śmieszny. Jesteś jego prawowitą żoną. Jak on może spędzać każdy dzień z tą inną kobietą? Ona nawet nie może mieć dzieci, a on zaniedbuje nas dla niej. Nienawidzę go!” Ava poczuła ukłucie bólu. „Dość, Becky! Czy nie dbałam o was obie?” Zaskoczona wybuchem Avy, Becky cofnęła rękę i tupnęła na górę. Barbara pocieszyła Avę, delikatnie klepiąc ją po ramieniu. „Nie denerwuj się. Tata na pewno wróci na tak ważną okazję. Zawsze wracał, prawda? I w przeciwieństwie do innych mężczyzn, tata nie ma wielu żon. Nadal masz swoją godność…” W ich społeczeństwie posiadanie kilku żon było powszechne wśród bogatych mężczyzn. Ava, która dorastała w bardziej konserwatywnym środowisku, miała trudności z pogodzeniem się z tym. Barbara i Becky jednak, dorastając tutaj, nie miały z tym problemu. Nigdy nie rozumiały, dlaczego Ava była tak przeciwna temu, żeby ich ojciec brał kolejne żony. Gdy dorastali, zaczęli rozumieć pewne rzeczy, ale nadal nie mogli niczego zmienić. Co więcej, ich ojciec nigdy nie zamierzał poślubić ich matki. Gdyby Ava nie zaszła w ciążę i nie powiedziała o tym ich babci, ich ojciec by się z nią nie ożenił. Być może Ava powinna pozwolić ojcu poślubić tę inną kobietę. Mogłoby to przypomnieć mu wyrozumiały charakter Avy. Ale kto teraz był winien?

Chociaż nikt nie wyraził tych myśli, wszyscy byli tego świadomi. Unikali tego tematu z szacunku dla królewskiej godności. Ava była adoptowaną córką królowej Julii, a jej mąż, William, był siostrzeńcem Julii. Barbara zaprowadziła Avę na kanapę, a następnie poruszyła nowy temat. „Mamo, pamiętasz Chloe?” Twarz Avy się zmieniła. „Pamiętam. Dlaczego?” Barbara uśmiechnęła się tajemniczo, a w jej oczach pojawił się błysk czegoś więcej. „Została zaproszona na bankiet państwowy. Zastanawiam się tylko, czy ma jakieś inne plany...” Ava, która wyczuła coś dziwnego w tonie Barbary, zwróciła się do niej. „Co sugerujesz? Wypluj to”. Barbara lekko się zaśmiała. „Martwię się tylko o jej poprzednią waśń z Becky w P City. Zastanawiam się, czy tym razem nie wywoła kłopotów...” Ava prychnęła,