Rozdział 7 Podział majątku

Wszystkie oczy zwróciły się w stronę drzwi, za którymi właśnie pojawił się Theodore.

Był ubrany w czyste, wygodne, jasne ubranie i siedział na wózku inwalidzkim z miękkim kocem na kolanach. Pomimo siedzenia, emanował siłą i szlachetnością, które dominowały w pomieszczeniu.

Strzelał laserami do Brielle'a.

„Co zrobiła moja żona, że zasłużyłeś na to, żebyś ją szarpał za włosy?” – zapytał.

Brielle, która czuła się zarozumiała, została zaskoczona i zaczęła się jąkać. „Ja... ja nie pociągnęłam jej za włosy”.

Teodor nie tracił czasu i warknął: „Horace!”

Jego asystent, który stał za nim w milczeniu, natychmiast rzucił się do akcji i złapał Brielle za ramię.

„Ach! Boli!” Brielle krzyknęła z przerażeniem, gdy Horace odciągnął ją od Ariany, ale nie mogła uwolnić się z jego uścisku. Horace puścił ją dopiero, gdy byli w bezpiecznej odległości od Ariany.

Brielle szybko pobiegła za Glendą, kuląc się ze strachu.

Theodore przetoczył wózek inwalidzki w stronę Ariany, w jego oczach widać było troskę. „Czy wszystko w porządku?” zapytał, a jego dotyk wywołał dreszcze wzdłuż kręgosłupa Ariany.

Nie mogła zrozumieć, dlaczego ten sam mężczyzna, który wczoraj tak chłodno ją odprawił, teraz jest tak delikatny i miły.

Ariana próbowała oderwać dłoń od Theodore'a, ale trzymał ją mocno i nie puszczał.

„Wszystko w porządku” – powiedział. „Wiem, że się spóźniłem. Ale nie mogę poruszać się szybko na wózku inwalidzkim. Nie bądź na mnie zły, okej?”

Ariana spojrzała zdezorientowana na Theodore'a.

Tymczasem Glenda dostrzegła szansę na uratowanie siebie i szybko udała się do Theodore'a, serdecznie go przepraszając.

„To było nieporozumienie. Brielle po prostu bawiła się z Arianą. Jest narzeczoną Jaspera i młodszą siostrą Ariany”.

Gdy słowa Glendy zawisły w powietrzu, w pokoju zapadła napięta cisza.

Theodore zwrócił się do Ariany i zapytał: „Czy ona naprawdę jest twoją siostrą?”

„przyrodnia siostra”. Pomimo niechęci do uznania rodzinnych powiązań, Ariana skinęła głową potwierdzająco.

Ale zanim zdążyła wypowiedzieć kolejne słowo, Theodore westchnął głośno i wygłosił pogardliwy komentarz. Wymamrotał: „Taka brzydka”.

Napięcie w pokoju wzrosło do nieznanych poziomów, a wściekłość Brielle była niemal namacalna. Jej dłonie były zaciśnięte w pięści, a paznokcie wbijały się głęboko w dłonie.

Nie mogła uwierzyć, że Theodore staje w obronie Ariany. W końcu Jasper twierdził, że Theodore planuje rozwód z Arianą.

Glenda z trudem rozumiała, co się dzieje i niechętnie zabrała głos. „Theodore, cieszę się, że się obudziłeś. Jako jej matka, jestem uspokojona wiedząc, że od teraz to ty będziesz opiekować się Arianą”.

Głos Theodore'a był lodowaty, gdy odpowiedział: „Matko? Ariana poinformowała mnie, że jej matka zmarła dawno temu”.

Ariana nie mogła powstrzymać się od śmiechu. Uważała uszczypliwy dowcip Theodore'a za zabawny, gdy był skierowany do kogoś innego niż ona sama.

Glenda straciła panowanie nad sobą, ale nie chciała ryzykować utraty panowania nad sobą. Wymusiła uśmiech i zapytała: „Theodore, co cię tu dzisiaj sprowadza?”

Theodore parsknął śmiechem w odpowiedzi. Nie tracąc czasu, przeszedł od razu do sedna i oświadczył: „Ariana jest teraz członkiem rodziny Anderson, odkąd wyszła za mnie. W rezultacie jej aktywa są teraz również moje. Najlepiej odróżnić je od aktywów rodziny Edwards”.

Jego przenikliwe spojrzenie miało taką moc, że Glenda się poddała, chociaż nie podniósł głosu.

Ariana była oszołomiona, gdy dowiedziała się, że Theodore pomaga jej odzyskać część rodzinnej własności. Nie była pewna, jak zareagować.

„Rodzina Edwardsów nie ma już zbyt wiele majątku...” Próby Glendy, by oprzeć się przerażającemu spojrzeniu Theodore'a, szybko się załamały, a ona niechętnie dodała: „Możemy współpracować i zaangażować prawnika do rozliczeń, jeśli będzie to konieczne ” .

Ale gdy Glenda mówiła, Ariana wiedziała, że po prostu gra na czas, mając nadzieję uniknąć nieuniknionej konfrontacji.

Jednak Theodore nie dał się nabrać. „To nie będzie konieczne. Już wcześniej skonsultowałem się z moimi prawnikami” – powiedział z uśmieszkiem.

Horace podszedł pewnie, wymachując dwoma grubymi teczkami ze swojej skórzanej teczki. Wyciągnął jedną do Glendy i Brielle, drugą do Ariany.

„Zawarto tutaj majątek osobisty należący do biologicznej matki pani Edwards oraz podział udziałów w nieruchomości pozostawionej przez jej ojca. Nasz zespół prawny potwierdził już szczegóły z przedstawicielem prawnym zmarłego pana Edwardsa. Jeśli wszystko jest zadowalające, uprzejmie prosimy o podpisanie dokumentów”.

Gdy studiowały dokumenty, cera Glendy i Brielle stała się blada.

Nie mogli uwierzyć, jak dokładni prawnicy Theodore'a byli w tworzeniu szczelnej umowy. Było jasne, że Theodore nie szczędził wydatków na zatrudnienie najlepszych prawniczych umysłów, aby upewnić się, że wszystko zostanie wykonane precyzyjnie.

Nawet po półgodzinnym przeszukiwaniu każdego słowa nie znaleźli ani jednej słabości, którą mogliby wykorzystać.

Ostatecznie Glenda i Ariana podpisały dokumenty, a prawnik składał zeznania.

Przygotowano cztery kopie umowy, Ariana schowała jedną, a Theodore drugą. Kiedy Ariana schowała kopię umowy, nie mogła nie zauważyć drogiego kolczyka wiszącego w lewym uchu Glendy. „I zwróć resztę rzeczy mojej matki” – zażądała.

Krew Glendy zawrzała ze złości, ale obecność Theodore’a i jego imponującego asystenta nie pozwoliły jej stracić opanowania. Niechętnie zdjęła kolczyk, jej wyraz twarzy był ponury od urazy, i rzuciła go w stronę Ariany.

Wściekła Glenda niechętnie splunęła: „Dobrze. Poproszę służącą, żeby spakowała rzeczy twoje i twojej matki”.

Ariana nie była jednak skłonna zaufać słowom Glendy. „Nie ma potrzeby” – powiedziała stanowczo. „Zrobię to sama”. Była zdecydowana upewnić się, że wszystkie rzeczy jej i jej matki zostaną zwrócone jej całe i zdrowe.

Glenda, zastraszona wcześniejszym pokazem siły Theodore'a, mogła tylko podporządkować się, gdy Ariana poszła do swojego pokoju, aby się spakować.

Gdy Ariana pakowała, nagle poczuła, że coś blokuje jej stopę. Spojrzała w dół i ze zdumieniem zobaczyła koło wózka Theodore'a , tylko po to, by zdać sobie sprawę, że po cichu wszedł do pokoju za nią.

„Przepraszam, nie widziałam cię”. Szybko się cofając, Ariana przeprosiła za niezamierzone zderzenie. Kiedy rozejrzała się po pokoju, zdała sobie sprawę, że asystent Theodore’a nie poszedł za nim, zostawiając ich samych w zamkniętej przestrzeni.

Jej serce biło szybciej z niepewności, nie wiedziała, co ją czeka.