Κεφάλαιο 175
Κοράκι
Μου πήρε λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο για να συνειδητοποιήσω ότι ήμουν μόνος. Ο Ντάμιεν με είχε ανεβάσει πάνω αλλά δεν είχε μείνει. Ίσως μετάνιωνε που με πήρε μαζί του αφού με είδε να κλαίω με λυγμούς σαν παιδί.
Ένιωθα το στήθος μου σπασμένο. Κάθε ανάσα μου φαινόταν όλο και πιο δύσκολη, σαν να συρρικνώνονταν οι πνεύμονές μου και ταυτόχρονα ένα βαρύ βάρος τους συνέθλιβε αργά.