Rozdział 89: Tam idzie moja noc

(punkt widzenia Alexa)

Nie bądź cały czas taki ponury i smutny, stary! Po prostu się zrelaksuj i ciesz się, jaką piękną, wspaniałą partnerkę mamy! Wewnętrznie zaśmiałam się na komentarz Maxa. Chociaż przypuszczam, że miał rację co do ponurych myśli. Zdecydowanie miał rację co do tego, że nasza partnerka jest wspaniała! Okej, okej. Przepraszam Max. Masz rację. Powinnam po prostu cieszyć się tą chwilą... Człowieku, ona jest wspaniała, prawda? Prawie poczułam, jak Max puchnie z dumy, zanim odpowiedział: Wspaniała i NASZA! ... Teraz mnie wypuść! Zaśmiałam się na to i podeszłam bliżej łóżka, mówiąc: Okej, okej. Pozwól mi się tylko najpierw rozebrać.

Dwie minuty później Max i Raine byli wobec siebie zakochani. Wiedziałam, co nadchodzi, ale najwyraźniej April nie. Słyszałam jej głos w głowie, gdy gruchała: „Och, są tacy słodcy !” Nie sądzę, żeby powiedziała to, co chciała, kiedy Max wsiadł na Raine, a my dwie wycofałyśmy się w głąb naszych umysłów, żeby dać im trochę prywatności. Oczywiście, to było PO tym, jak usłyszałam krzyk April „O… MÓJ… BOŻE!”. Po prostu się zaśmiałam, zostawiając ich samych sobie.