Rozdział 87

Kiedy się obudziłem, leżałem w łóżku, a w pokoju było wciąż ciemno, tylko światło księżyca przeświecało przez cienkie firanki. Przeciągnąłem się i wziąłem głęboki oddech.

Ten zapach był jak Kota. Ten ciepły zapach cynamonu ukołysał mnie jeszcze głębiej w chmurę niczym poduszka materaca. Było mi tak wygodnie, że nie chciałam wychodzić, ale ciekawość wzięła górę.

Powoli usiadłam i rozejrzałam się dookoła, ciekawa, jak on żyje , kiedy nikt nie patrzył. Leżę pośrodku łóżka typu king size z najdelikatniejszą jasnoniebieską kołdrą, jaką kiedykolwiek czułam. Sam pokój ma minimalistyczne wyposażenie. On albo nie spędza tu dużo czasu, albo po prostu nie lubi nadmiaru rzeczy. Uważam to za interesujące dla bardziej beztroskiego bliźniaka. Ściany są ciemnoszare. Po obu stronach łóżka są podwójne drzwi, prawdopodobnie prowadzące do szafy i łazienki. Ściana po prawej stronie łóżka to prawie same okna. Kremowe zasłony są przejrzyste, aby wpuścić światło, ale zachować prywatność. Z okna widać podjazd do domu. Całkowicie naprzeciw łóżka znajdowała się długa, głęboka szafka z marmurowym blatem i trzema pływającymi szklanymi półkami nad nią. Na ścianie po lewej stronie łóżka wisiało kilka oprawionych zdjęć bliźniaków razem i ich z resztą chłopaków.