บท 501

“ คุณหมอแลงฮาน ช่วยวางผมลงหน่อย ผมเดินเองได้แล้ว” ร็อบบี้เป็นเด็กที่ประพฤติตัวดีและเข้าใจผู้อื่นมาก เขาดูเป็นผู้ใหญ่เมื่อเทียบกับเด็กในวัยเดียวกัน

หลังจากวางเขาลง เรนาก็เดินไปข้างๆ เขาโดยจับมือเล็กๆ ของเขาไว้

ขณะที่อุ้มเจมี่ไว้ในอ้อมแขน เบ็นก็ตัวสั่นเมื่อนึกถึงเด็กน้อยที่เคยตีเขาด้วยรองเท้าหนังเล็กๆ ของเขาเมื่อก่อน เขาไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่าเขาจะน่ากลัวขนาดไหนเมื่อโตขึ้น!