Pobierz aplikację

Apple Store Google Pay

Lista rozdziałów

  1. Rozdział 1
  2. Rozdział 2
  3. Rozdział 3
  4. Rozdział 4
  5. Rozdział 5
  6. Rozdział 6
  7. Rozdział 7
  8. Rozdział 8
  9. Rozdział 9
  10. Rozdział 10
  11. Rozdział 11
  12. Rozdział 12
  13. Rozdział 13
  14. Rozdział 14
  15. Rozdział 15
  16. Rozdział 16
  17. Rozdział 17
  18. Rozdział 18
  19. Rozdział 19
  20. Rozdział 20
  21. Rozdział 21
  22. Rozdział 22
  23. Rozdział 23
  24. Rozdział 24
  25. Rozdział 25
  26. Rozdział 26
  27. Rozdział 27
  28. Rozdział 28
  29. Rozdział 29
  30. Rozdział 30
  31. Rozdział 31
  32. Rozdział 32
  33. Rozdział 33
  34. Rozdział 34
  35. Rozdział 35
  36. Rozdział 36
  37. Rozdział 37
  38. Rozdział 38
  39. Rozdział 39
  40. Rozdział 40
  41. Rozdział 41
  42. Rozdział 42
  43. Rozdział 43
  44. Rozdział 44
  45. Rozdział 45
  46. Rozdział 46
  47. Rozdział 47
  48. Rozdział 48
  49. Rozdział 49
  50. Rozdział 50

Rozdział 140

To mnie tylko obrzydzi

Im więcej Cooper myślał o przeszłości, tym większy ból w piersiach go bolał. Jego głos był niski, gdy zapytał: „Genev, proszę?” „O czym tu rozmawiać?” Genevieve prychnęła i poprawiła włosy, które były potargane od wiatru. „O tym, jak zabiłaś moich rodziców? Albo o tym, jak ukradłaś mi Specter Corporation?” Cooper milczał, chociaż chciał coś dodać. Zacisnął usta i poczuł gorzki smak w ustach. Powodem, dla którego teraz tak wyglądamy, jest moja wina. Zasłużyłem na to. „Cooper, proszę, nie nazywaj mnie więcej tym imieniem. To mnie tylko obrzydzi”. Genevieve spojrzała na niego zimnymi oczami, po czym wzięła swój bagaż i wyszła, mówiąc Patrickowi: „Chodźmy, Patrick”. Patrick wziął drugi bagaż i pospieszył za nią. Tymczasem Cooper pozostał w miejscu w milczeniu. Patrzył, jak Genevieve bezdusznie weszła na lotnisko i zniknęła mu z oczu z gorzkim uśmiechem na twarzy. Niespodziewanie zbierał to, co zasiał. Christopher, asystent Coopera, odczekał jeszcze chwilę, zanim popchnął bagaż tego ostatniego do przodu i ostrożnie poinformował: „Panie Sutton, pański bagaż jest tutaj”. „Okej. Zadzwoń do mnie, jeśli w firmie będzie jakiś nagły wypadek”. Głos Coopera był chrapliwy, gdy zabierał bagaż, jego oczy za okularami były pozbawione emocji. Christopher spojrzał na Christophera i zawahał się. „… Tak”. Po podaniu Cooperowi płaszcza, Christopher nie mógł się powstrzymać i powiedział: „Panie Sutton, czy mam iść do Xedells zamiast pana? Słyszałem od innych, że pan Faulkner nadal tam jest, a Xedells jest pod wpływem rodziny Faulknerów. Jeśli pan tam będzie, pan Faulkner otrzyma wieści”. Kiedy usłyszał przypomnienie, Cooper podniósł głowę i spojrzał na Christophera. „Myślisz, że Armand nie dowie się, że spotkałem tę osobę? Ma oczy wszędzie, więc może łatwo zdobyć informacje”. „Więc… Dlaczego upierasz się, żeby pójść do Xedells?” Christopher był zdezorientowany i argumentował: „To nie pierwszy raz, kiedy miałeś skandal. Jeśli ktoś opublikuje zdjęcia, nasz zespół ds. reklamy może je zatuszować. Ostatecznie wszystko zostanie zapomniane, ponieważ pani Hall nie żyje…” Christopher wiedział i pamiętał, że Cooper chciał znaleźć Ericę. Dlatego wysłał więcej ludzi do różnych stanów, aby jej szukali. Niestety, kiedy ją znaleźli, była już martwa. Chwilę później ktoś znalazł Coopera i pokazał mu kilka zdjęć. Wyglądało na to, że odniósł wiele korzyści ze śmierci Erici. Dlatego ta osoba chciała zawrzeć umowę z Cooperem. Christopher nie mógł powstrzymać się od powiedzenia: „Pan

تم النسخ بنجاح!